Σολομών

I

(και κατά τους O’ Σαλωμών). Τρίτος βασιλιάς του Ισραήλ (περίπου 970 - περίπου 932 π.Χ.). Η βασιλεία του, που διαδέχτηκε τη φιλοπόλεμη βασιλεία του πατέρα του Δαβίδ, υπήρξε ουσιαστικά ειρηνική. Ο Σ. ανέπτυξε το εμπόριο κατασκευάζοντας στόλο, που είχε ως βάση το λιμάνι της Εσιών-γάβερ (Γεσιωνγάβερ), στην Ερυθρά θάλασσα, και προστατευτικά οχυρά στις οδούς των καραβανιών. Ανέγειρε μεγάλα δημόσια έργα, όπως ο Ναός της Ιερουσαλήμ, για τον οποίο προσέλαβε και ξένους καλλιτέχνες. Οι δαπανηρές αυτές δραστηριότητες τον ανάγκασαν να επιβάλει βαριές φορολογίες: η είσπραξη των φόρων διευκολύνθηκε από μια διοικητική μεταρρύθμιση, που διαιρούσε τη χώρα σε δώδεκα διαμερίσματα. Διατήρησε την πολιτική ισχύ του κράτους συμμαχώντας με τον βασιλιά της Τύρου και με το φαραώ της Αιγύπτου, του οποίου παντρεύτηκε την κόρη: η ανοχή του προς τους ξένους προκάλεσε δυσαρέσκεια, η οποία αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, που παρουσιάζει τον Σ. ως ειδωλολάτρη κατά τα τελευταία έτη εξαιτίας των ερώτων του με ξένες γυναίκες. Η μορφή του, η οποία αποτελεί πρότυπο σοφίας, πρωταγωνιστεί σε δύο περίφημα επεισόδια: την «κρίση του Σ.» (Γ’ Βασιλειών γ’, 16 κ.ε.) και την επίσκεψη της βασίλισσας του Σαβά (Γ’ Βασιλειών ι’ κ.ε.)· το τελευταίο αυτό επεισόδιο έχει διευρυνθεί στη σχετική αφήγηση του Κορανίου. Η παράδοση αποδίνει στο Σ. τη σύνθεση των Παροιμιών, του Εκκλησιαστή και του Άσματος Ασμάτων. Η Αν. Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε το Σ.άγιο και τιμά τη μνήμη του την Κυριακή των Προπατόρων.

«Η Συνάντηση του Σολομώντα με τη βασίλισσα του Σαβά», πολυάνθρωπη σύνθεση: του Πιέρο ντελά Φραντσέσκα, (εκκλησία του Άγιου Φραγκίσκου, Αρέτσο).

II

Άγιος της Αν. Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αναφέρεται στον κώδικα 1578 της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού ως Σολόχων και από άλλους ως Σ. Οι σχετικές μ’ αυτόν πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, λέγεται όμως ότι ήταν επίσκοπος στην Έφεσο. Η μνήμη του τιμάται την 1η Δεκεμβρίου.